N-VA moet kaart van samenwerking tussen de Vlaams-nationale partijen trekken

Het Vlaams Belang vraagt zich af hoelang de N-VA nog wil blijven zweren bij het confederalisme, nu de PS al meermaals iedere nieuwe staatshervorming heeft afgewezen. Na PS-voorzitter Paul Magnette was het dit weekend de beurt aan PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne om dit te doen. “Kan Bart De Wever ons eens uitleggen hoe hij zijn confederalisme op die manier wil bereiken?”, vraagt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken zich af. “Mocht hij het echt menen met een rechts en Vlaams beleid, kan hij enkel de kaart van samenwerking tussen de Vlaams-nationale partijen trekken.”

In een interview met Het Laatste Nieuws bestempelde Dermagne een nieuwe staatshervorming als ‘politieke fictie’. Het is voor de PS ‘geen prioriteit’ en ook achter de schermen vinden er volgens de vicepremier geen gesprekken plaats. “Daarmee blijkt voor een zoveelste keer dat N-VA-voorzitter-voor het-leven De Wever gebakken lucht verkoopt”, aldus Van Grieken. “Want om het confederalisme te verwezenlijken heb je een twee derde meerderheid nodig, evenals een meerderheid in beide taalgroepen. Volslagen onbereikbaar, nu er duidelijk geen enkele Franstalige partij met de N-VA daarover aan tafel wil gaan zitten. Met welke partners wil die partij haar plannen eigenlijk uitvoeren?”

“De Wevers confederalisme niets anders dan een fopspeen”

“Voor Vlaanderen is het vaststaand feit dat het confederalisme er niet zal komen, ook absoluut niet erg”, gaat Van Grieken verder. “Integendeel: in De Wevers droommodel blijven immers vele cruciale bevoegdheden, zoals Binnenlandse en Buitenlandse zaken, Defensie en Financiën geheel of gedeeltelijk bij het onwerkbare Belgische niveau. Ook mogen de miljardentransfers blijven bestaan, en zal in het parlement de Vlaamse meerderheidspositie volledig worden opgeheven.” Voor de Vlaams Belang-voorzitter is De Wevers confederalisme niets anders dan een fopspeen, een marketing-concept dat bedacht werd voor mensen die bang zijn gemaakt van Vlaamse onafhankelijkheid, en die met dit ‘Vlaams project’ een zoethoudertje moeten krijgen.

“Na een zoveelste duidelijk Franstalig njet nog steeds voor het confederalisme gaan, is de kiezer zand in de ogen strooien. Maar op dat vlak is de partij die in 2014 alle communautaire eisen opborg in ruil voor ministerpostjes, niet aan haar proefstuk toe”, merkt Van Grieken tot slot op. “Het is enkel met onze partij aan het roer dat we eindelijk een rechts en Vlaams beleid zullen kunnen voeren. En daar kan de kiezer in juni voor zorgen. Als de N-VA het echt zou menen dan trekken ze voluit de kaart van samenwerking tussen de Vlaams-nationale partijen.”